Κυριακή 10 Νοεμβρίου 2013

ΚΟΙΤΩΝΤΑΣ ΤΑ ΑΕΡΟΠΛΑΝΑ


© Γ. Αναγνωστάρας
Ο νεαρός στεκόταν πίσω από την κλειστή μπαλκονόπορτα και κοιτούσε αφηρημένος τη θάλασσα. Τον τάραξε ένας δυνατός ήχος, ο οποίος άρχισε να μειώνεταιΜετά από μια παύση λίγων λεπτών ο ήχος άρχισε να δυναμώνει. Προσπάθησε να τον ακούσει καλύτερα, διότι του φαινόταν γνωστός. Τον είχε ακούσει τις τελευταίες μέρες. Θυμήθηκε, ήταν μηχανή αεροπλάνου. Άνοιξε την μπαλκονόπορτα και βγήκε στο μπαλκόνι. Άρχισε να ψάχνει το αεροπλάνο στρέφοντας το κεφάλι του αριστερά –δεξιά. Ξαφνικά είδε μπροστά του δύο πυροσβεστικά αεροπλάνα, τύπου καναντέρ.

© Γ. Αναγνωστάρας
Τις τελευταίες μέρες εμφανίζονταν συχνά στην θάλασσα του χωριού του, διότι έκαναν ασκήσεις ετοιμότητας. Άρχισε να τα παρατηρεί και να τα φωτογραφίζει. Έμοιαζαν με θαλασσοπούλια, που έψαχναν για ψάρια και βουτούσαν από ψηλά για να τα αρπάξουν. Βέβαια πιο πολύ του άρεσε η στιγμή που άδειαζαν το νερό, που γέμιζαν στην κοιλιά του αεροπλάνου μετά από κάθε βουτιά. Ο νεαρός είχε καρφώσει το βλέμμα του στα δύο αεροπλάνα, το οποίο τα ακολουθούσε σε κάθε κίνησή τους.

© Γ. Αναγνωστάρας
Τα παιχνιδίσματα των αεροπλάνων διήρκησαν αρκετή ώρα, αλλά ο νεαρός ακούραστος τα παρακολουθούσε. Σε μια στιγμή άρχισαν να κατευθύνονται προς τον ήλιο, που χανόταν πίσω από τα σύννεφα. Ξαφνικά χάθηκαν και αυτά στα σύννεφα πίσω από τα οποία πριν από λίγο είχε κρυφτεί ο ήλιος. Ο νεαρός θεατής περίμενα μήπως εμφανιστούν ξανά. Μετά από λίγα λεπτά αναμονής, έριξε μια γρήγορη ματιά προς το σημείο, που τα είδε τελευταία φορά και επέστρεψε μέσα στο σπίτι.  

Γεώργιος Τρ. Αναγνωστάρας




© Γ. Αναγνωστάρας

© Γ. Αναγνωστάρας

Τετάρτη 9 Οκτωβρίου 2013

Νησιά αυθημερόν; Γίνεται!

Μπήκαμε σε κανονικούς ρυθμούς, πέρασαν για τους περισσότερους εδώ και βδομάδες οι μέρες των διακοπών, είναι πια καιρός για όλους να κάνουμε έναν απολογισμό, να θυμηθούμε τις ευχάριστες στιγμές και να κάνουνε τους σχεδιασμούς μας για τις επόμενες εκδρομές.

Τα νησιά είναι ένα βασικό ζητούμενο των καλοκαιρινών διακοπών. Αν και δεν λείπουν αυτοί που προτιμούν το βουνό ή έναν ιδανικό συνδυασμό βουνού και θάλασσας, η πλειοψηφία των Ελλήνων προτιμά νησιωτικές διακοπές. Αλλά τα νησιά απαιτούν χρόνο και χρήμα για τη προσέγγιση σε αυτά και ούτως ή άλλως μέρες διαμονής σε αυτά. Είναι όμως πάντα έτσι ή υπάρχουν εξαιρέσεις; 

Βρεθήκαμε στην Αθήνα και θέλαμε μία μονοήμερη εκδρομή στη θάλασσα. Με μία μικρή έρευνα στο χάρτη, γίνετε αντιληπτό ότι στο κόλπο του Σαρωνικού βρίσκονται κοντά τρία κατοικημένα νησιά, Σαλαμίνα, Αίγινα και Αγκίστρι, ενώ νοτιότερα βρίσκονται τα γνωστά και κοσμοπολίτικα νησιά Ύδρα, Σπέτσες και ο συνδυασμός με τους Πελοποννησιακούς προορισμούς Πόρο, Μέθανα και Πόρτο-Χέλι.

Επιβίβαση στον Πειραιά. 
Καθώς η Σαλαμίνα είναι... πολύ κοντά και η Αίγινα αρκετά μεγάλη για μια μέρα, επιλέξαμε το νησί Αγκίστρι, έναν γνωστό πια μονοήμερο προορισμό για όσους ξέρουν στην Αθήνα. Κυριακή πρωί, πήραμε το μετρό, κατεβήκαμε στο λιμάνι και πήραμε το δελφίνι για το νησί.
Να σημειώσουμε ότι η διαφορά ανάμεσα στις τιμές των υδροπτέρυγων και των συμβατικών καραβιών είναι πολύ μικρές,  ενώ η ώρα διαδρομής σχεδόν 50% λιγότερη, οπότε εάν δεν συντρέχουν λόγοι χρόνου, διαθεσιμότητας ή μειωμένης αντοχής στο κλειστό περιβάλλον του δελφινιού, η επιλογή τους είναι δεδομένη.

Προσεγγίζοντας το Μεγαλοχώρι
Στο νησί υπάρχουν δύο μικρά λιμάνια, το Μεγαλοχώρι και η Σκάλα. Συμβαίνει το κάπως παράδοξο το ιπτάμενο δελφίνι να "πιάνει" στο Μεγαλοχώρι, ενώ το συμβατικό καράβι στη Σκάλα. Φτάσαμε λοιπόν γρήγορα στο Μεγαλοχώρι και πήραμε το μοναδικό λεωφορείο του νησιού που κάνει δρομολόγια προς τη Σκάλα και τις παραλίες Δραγωνέρα και Απόνησος νοτιότερα - το ότι δεν υπάρχει σοβαρός ανταγωνισμός στα μέσα μεταφοράς έχει κάποιες μικροσυνέπειες.

Εάν δεν πάει κανείς πρωί - πρωί στο νησί, αξίζει να επισκεφτεί τις κοντινές, αλλά πολύ όμορφες παραλίες του γειτονικού οικισμού - λιμανιού, της Σκάλας, γιατί η μετάβαση στη Δραγωνέρα και την Απόνησο απαιτεί χρόνο.

Η παραλία στον οικισμό Σκάλα
Η σκάλα είναι ένας οικισμός που μοιάζει κάπως με κυκλαδοχώρι, αν και πρέπει να παρατηρήσουμε ότι δεν έχει διατηρηθεί στοιχεία παραδοσιακής αρχιτεκτονικής στο νησί. Επιλέξαμε και εμείς, καθώς είχαμε φτάσει μεσημέρι, να προχωρήσουμε νότια από τον οικισμό της Σκάλας, συνεχίζοντας ένα μικρό δρόμο που συνεχίζει από το λιμάνι προς τις παραλίες Σκληρή και Χαλικιάδα.

Η παραλία Σκληρή, www.instagram.com/echaritopoulos
Η πρώτη παραλία στα όρια του οικισμού, σχεδόν κάτω από τα σπίτια, είναι η Σκληρή. Ουσιαστικά πρόκειται για ένα πολύ μικρό κόλπο όπου απολήγει ένα ρέμα του νησιού, με μία παραλία περί τα δέκα μήκος. Το φυσικό περιβάλλον κυριαρχεί στο τοπίο, οι λόφοι κατεβαίνουν σχεδόν κάθετα στη θάλασσα και η πυκνή βλάστηση φτάνει μέχρι τις ακτές και συνδιαλέγεται με τα γαλαζοπράσινα νερά της ακτής.

Συνεχίζουμε. Ο δρόμος πια έχει γίνει μονοπάτι που προχωρά ανάμεσα στα άνδηρα καλλιέργειας, από ξερολιθιά, που διασώζονται ακόμη ανάμεσα στη βλάστηση. Είναι μία ένδειξη του παλαιού ανθρωπογενούς τοπίου, από τις ελάχιστες στο νησί, παρουσιάζοντας τη χρήση γης κατά τις προηγούμενες περιόδους. Τώρα πια σε εγκατάλειψη, αποτελούν ένα ιδανικό χώρο για όσους θέλουν να στήσουν τη σκηνή τους για ελεύθερο κάμπινγκ.

Η παραλία Χαλικιάδα, www.instagram.com/echaritopoulos
Η επόμενη παραλία είναι η Χαλικιάδα, αρκετά επιβλητική κάτω από τον λόφο που σχηματίζει γκρεμό στο τμήμα αυτό. Είναι αρκετά μεγάλη, με άμμο και γαλαζοπράσινα νερά, ενώ, όπως και οι γειτονικές μικρές βραχώδεις ακτές ανάμεσα στη Χαλικιάδα και τη Σκληρή, είναι και παραλία γυμνιστών.


Επιστρέφουμε και κατηφορίζουμε στη Σκληρή. Συνήθως έχει πολύ κόσμο, αλλά αξίζει τον κόπο...

Έφτασε απόγευμα, το συμβατικό πλοίο από τα άλλα νησιά του Σαρωνικού θα ερχόταν να μαζέψει τον κόσμο που Κυριακή απόγευμα γύριζε μαζικά στον Πειραιά. Εννοείται ότι για το βραδινό ιπτάμενο δελφίνι δεν υπήρχαν διαθέσιμες θέσεις, θα πρέπει κανείς να μεριμνήσει έγκαιρα στην περίπτωση αυτή. Στο μικρό λιμάνι ο κόσμος γέμισε την αποβάθρα και τα γύρω μαγαζιά, το καράβι καθυστερούσε και όταν πια έφτασε όλοι προσπάθησαν άμεσα να επιβιβαστούν με το φόβο μήπως μείνουν πίσω. Με ηλιοβασίλεμα πια, το καράβι άφηνε το νησί και κατευθυνόταν προς Αίγινα.

Η θέα από τον λόφο πάνω από τη Χαλικιάδα στην "κίνηση" στη  θαλάσσια περιοχή έξω από τη Σκάλα.
www.instagram.com/echaritopoulos




Για περισσότερες εκδρομές, βρείτε εσείς αυτό που σας αρέσει, Κάντε κλικ εδώ

Κυριακή 6 Οκτωβρίου 2013

ΕΠΙΣΚΕΨΗ ΣΕ ΕΝΑ ΧΩΡΙΟΥ ΤΟΥ ΠΗΛΙΟΥ

© Γ. Αναγνωστάρας
Ένας γάμος οδήγησε τον γράφοντα να επισκεφτεί ένα μικρό χωριό του Πηλίου, τους Αφέτες. Το χωριό απέχει 27 χλμ. από το Βόλο. Βρίσκεται στο κεντρικό Πήλιο και σε υψόμετρο 260 μέτρων, ανάμεσα σε ελαιώνες, με θέα στον Παγασητικό κόλπο.

Ο επισκέπτης του χωριού μπορεί να αφήσει το αυτοκίνητό του στο χώρο στάθμευσης στην αρχή του χωριού και να αρχίσει την περιπλάνησή στο γραφικό αυτό τόπο. Αρχικά ακολουθώντας την πινακίδα, η οποία τον κατευθύνει στην πλατεία, εισέρχεται σε μία άλλη εποχή. Η πλατεία θα είναι η αρχή και το τέλος της περιήγησης του. 


© Γ. Αναγνωστάρας
© Γ. Αναγνωστάρας















Από εκεί μπορεί ο επισκέπτης να δει τη θάλασσα και να θαυμάσει τα όμορφα σπίτια του χωριού, τα οποία αρκετά έχουν αναπαλαιωθεί. Τα λιθόστρωτα δρομάκια θα γίνουν οι ξεναγοί και οι σύντροφοί του και θα του αποκαλύψουν τα μυστικά του χωριού.


© Γ. Αναγνωστάρας
Αφού περιηγηθεί στο χωριό, μπορεί να επιστρέψει στην πλατεία για να επισκεφτεί την εκκλησία του Τιμίου Προδρόμου, ξεκίνησε το 1743 και τελείωσε το 1803. Ακόμα αξίζει να θαυμάσει τις βρύσες και τη καπνοδόχο του ελαιοτριβείου, η οποία φαίνεται από την πλατεία, κτισμένη το 1906 – 1908 με ειδικό τούβλο και πορσελάνη.
© Γ. Αναγνωστάρας


Μετά την περιήγηση του στο χωριό ο επισκέπτης μπορεί να καθίσει στην πλατεία κάτω από τα πλατάνια και να δοκιμάσει την τοπική κουζίνα με συνοδεία τσίπουρου. Η ομορφιά και ο ιδιαίτερος χαρακτήρας αυτού του χωριού δεν αφήνουν ασυγκίνητο κανέναν!



Γ. Αναγνωστάρας      

Πέμπτη 5 Σεπτεμβρίου 2013

Low cost διακοπές Ι: Κοινωνικός Τουρισμός

Προλαβαίνουμε! Πια με διαδικτυακή αίτηση, αλλά και την απαραίτητη επίσκεψη στα γραφεία του ΟΑΕΔ για τη διεκπεραίωση της αίτησης (γιατί το Ελληνικό Δημόσιο μπορεί να ακολουθεί τις εξελίξεις, αλλά δεν αφήνει και τις παλιές συνήθειες).

Σύμφωνα με το δελτίο τύπο του ΟΑΕΔ:

Κυριακή 21 Ιουλίου 2013

Αποφυγή διοδίων Μουσθένης

Είναι τα νέα διόδια που εγκαταστάθηκαν πριν λίγο καιρό στην Εγνατία Οδό ανάμεσα στην Αμφίπολη και την Καβάλα... Τώρα πια για μία τυπική one way διαδρομή μεταξύ της Θεσσαλονίκης και της Αλεξανδρούπολης θα χρειάζονται 2,40 x 3 = 7,20 e... Για τις προτάσεις αποφυγής των διοδίων στον Λαγκαδά (Ευαγγελισμός) και της Ξάνθης (Λευκόπετρας / Ιάσμου) είχαμε αναφερθεί παλαιότερα.

Για τα νέα διόδια κοντά στο χωριό Μουσθένη όμως υπάρχει ένας πολύ θετικός παράγοντας: σε μικρή απόσταση παράλληλα με την Εγνατία οδό, στις νότιες παρυφές του Παγγαίου Όρους, βρίσκεται η Παλαιά Εθνική Οδός Θεσσαλονίκης - Καβάλας - Αλεξανδρούπολης. Κατασκευασμένη αρχικά στη δεκαετία του 1930, μετά τη δεκαετία του 1970 διαπλατύνθηκε ως Εθνική Οδός Ε90 και τη δεκαετία του 1980 πια έγινε η δευτερεύουσα Α2 με την παραλιακή χάραξη πια σε χρήση.

Η χάραξη λοιπόν της Εγνατίας Οδού στην ενδοχώρα παράλληλα με την Παλαιά Ε.Ο. μας δίνει τη δυνατότητα για μία απλή παράκαμψη διοδίων για τα δεδομένα των ελληνικών δρόμων.  Στην πορεία από Θεσσαλονίκη για Αλεξανδρούπολη βγαίνουμε από την έξοδο Μουσθένης (Α/Κ 28Β) και στρίβουμε αριστερά προς το χωριό. Προσπερνάμε τα δύο καφέ - εστιατόρια που έχουν θέση ΣΕΟ (ή κάνουμε μία στάση σε αυτά... στο δεύτερο υπάρχει και βενζινάδικο) και συνεχίζουμε λίγο ακόμη μέχρι την Παλαιά Ε.Ο. όπου στρίβουμε δεξιά και μετά από λίγο μπαίνουμε στο χωριό Μουσθένη. Διασχίζουμε έπειτα τη σειρά τεσσάρων χωριών, το ένα δίπλα στο άλλο: Δωμάτια, Πυργοχώρι, Μελισσοκομείο, Αυλή και συνεχίζουμε ανατολικά για άλλα πέντε περίπου χιλιόμετρα μέχρι τη διασταύρωση στην οποία στρίβοντας δεξιά θα φτάσουμε μετά από λίγο στον κόμβο της Ελευθερούπολης (Α/Κ 28Γ). Περνάμε κάτω από τη γέφυρα της Εγνατίας Οδού, στρίβουμε αριστερά και αμέσως μετά ξανά αριστερά ώστε να μπούμε στην λωρίδα επιτάχυνσης του αυτοκινητοδρόμου. Στη διαδρομή από Αλεξανδρούπολη για Θεσσαλονίκη, απλά αντιστρέφουμε την πορεία, βγαίνοντας στην έξοδο της Ελευθερούπολης και επιστρέφοντας ξανά στην Εγνατία Οδό από τον κόμβο Μουσθένης. 



Ο δρόμος είναι σχετικά καλός, με αρκετό πλάτος, ενώ η παράκαμψη είναι μικρή, περί τα 5 χιλιόμετρα παραπάνω και πέντε λεπτά περισσότερου χρόνου για το ταξίδι. Είναι γενικά μία πολύ όμορφη διαδρομή στο ελληνικό αγροτικό τοπίο με την αίσθηση του τοπικής κλίμακας της φύσης που πια η ταχύτητα και η αποστασιοποίηση των σύγχρονων δρόμων από το ανθρωπογενές και φυσικό περιβάλλον μας έχουν κάνει να ξεχάσουμε. Ωστόσο πρέπει να σημειώσουμε ότι σε σχέση πάντα με τον κλειστό αυτοκινητόδρομο της Εγνατίας χρειάζεται αυξημένη ΠΡΟΣΟΧΗ γιατί ανεξάρτητα της καλής κατάστασης του δρόμου, πρόκειται για παλιά χάραξη δύο κατευθύνσεων που περνάει μέσα από χωριά, έχει ορισμένες στροφές που απαιτούν προσοχή, ενώ διάφοροι δρόμοι διασταυρώνονται στην πορεία και απαιτούν επίσης προσοχή. Στην περίπτωση αυτή, εάν κανείς θέλει να αποφύγει οποιαδήποτε ρίσκο, είναι προτιμότερο να ακολουθήσει τη συντομότερη και πιο ασφαλή διαδρομή μέσω της Εγνατίας και των Διοδίων. 


Κυριακή 30 Ιουνίου 2013

Εκθεση για τη βιομηχανική εξέλιξη στην ευρύτερη περιοχή του Εύξεινου Πόντου



Βιομηχανική εξέλιξη στην περιοχή της Μαύρης Θάλασσας 
Παραδείγματα από την Ελλάδα, τη Ρουμανία και την Αρμενία
 

Μια ιδιαίτερα ενδιαφέρουσα έκθεση που αφορά στη βιομηχανική εξέλιξη στην περιοχή της Μαύρης Θάλασσας φιλοξενείται στο ΝΟΗΣΙΣ. Η έκθεση πραγματοποιείται στο πλαίσιο του αντίστοιχου έργου, το οποίο χρηματοδοτείται από την Ευρωπαϊκή Ένωση και σε αυτό συνεργάζονται εταίροι από την Ελλάδα (ΝΟΗΣΙΣ Κέντρο Διάδοσης Επιστημών και Μουσείο Τεχνολογίας), τη Ρουμανία (Πανεπιστήμιο Γαλατσίου) και την Αρμενία (Ακαδημία Επιστημών). 

Το έργο εστιάζει κυρίως στην αναγνώριση των χαρακτηριστικών των κυρίων περιόδων της βιομηχανικής εξέλιξης για την κάθε εθνική περιοχή, από τις απαρχές στο δεύτερο μισό του 19ου αιώνα έως τις τελευταίες τάσεις που αναδύονται στο τέλος του εικοστού και στις αρχές του 21ου αιώνα, καθώς και στα σημαντικά ιστορικά γεγονότα που επηρέασαν την εξέλιξη αυτή. 

Οι περιοχές που μελετήθηκαν στο πλαίσιο του έργου είναι η Βόρεια Ελλάδα και ειδικά η Περιφέρεια της Κεντρικής Μακεδονία, η Βορειοανατολική Ρουμανία και η περιοχή του Κάτω Δούναβη στη Μαύρη Θάλασσα και η Αρμενία συνολικά. 

Οι μελέτες των τριών περιοχών προσπάθησαν να παρουσιάσουν ένα ολοκληρωμένο πλαίσιο των κύριων εννοιών που αφορούν την ιστορία και την γεωγραφία της οικονομίας και της εργασίας. Επίσης, στο πλαίσιο αυτό γίνονται ειδικές αναφορές σε θέματα όπως: κύριοι βιομηχανικοί κλάδοι, υποδομές και πηγές ενέργειας, επίδραση της βιομηχανικής ανάπτυξης στην ανάπτυξη των αστικών κέντρων, βιομηχανική κληρονομιά. 

Είσοδος ελεύθερη. 
Διάρκεια έκθεσης 
Μέχρι τις 9 Αυγούστου 

Ώρες λειτουργίας της έκθεσης 
Τρίτη Παρασκευή: 11.00 14.30 
Σάββατο & Κυριακή: 18.30 21.30 
ΚΛΕΙΣΤΑ: κάθε Δευτέρα, 27-28/7 και 3-4/8 

Προέλευση / Περισσότερα στοιχεία: http://www.noesis.edu.gr/index.php?action=article_firstPage&pageTitle=blacksea_exhibition



Τετάρτη 3 Απριλίου 2013

Περί κομπόστ και συναφών οργανικών μεθόδων λύπανσης για την αγροτική παραγωγή Ι

Δεν το γνώριζα ότι υπήρχε κομπόστ από φύκια θάλασσας, συγκεκριμένα το είδος Ποσειδωνία. Φαίνεται καλή ιδέα και ένας τρόπος αειφόρου παραγωγής με περιορισμένα κόστη πρώτης ύλης για την παραγωγή. Θα το χρησιμοποιήσω σε σπορά και θα μάθουμε τα αποτελέσματα!

Περισσότερα στοιχεία: http://compost.gr/index.php?option=com_content&view=frontpage&Itemid=75&lang=el

Παρασκευή 29 Μαρτίου 2013

A Balkan Tale στο Μουσείο Μετάξης στο Σουφλί

"ΠΡΟΣΚΛΗΣΗ
Το ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΟ ΙΔΡΥΜΑ ΟΜΙΛΟΥ ΠΕΙΡΑΙΩΣ
σας προσκαλεί στα εγκαίνια της έκθεσης

«A Balkan Tale/ Μια βαλκανική ιστορία»

την Παρασκευή, 5 Απριλίου 2013, 5.30΄μ.μ.
στο Μουσείο Μετάξης (Σουφλί)

Διάρκεια έκθεσης:
5 Απριλίου - 22 Ιουλίου 2013
Καθημερινά: 10:00 π.μ. - 6μ.μ. (εκτός Τρίτης)

Η έκθεση οργανώθηκε με τη συνεργασία του Goethe Institut."

Προέλευση: http://piop.gr

Σάββατο 9 Μαρτίου 2013

Ο άλλος Παρθενώνας.

Αν ο Παρθενώνας στην Αθήνα εντάσσεται στα μνημεία παγκόσμιας αναγνωρισιμότητας, ένας ομώνυμος μικρός οικισμός στη Σιθωνία της Χαλκιδικής άρχισε να γίνεται σιγά σιγά γνωστός από τα μέσα της δεκαετίας του 1990.
Μερικές σκέψεις μετά από μια μικρή επίσκεψη.
Ο σημερινός δρόμος ανηφορίζει ανάμεσα στους παλαιούς ελαιώνες.
 Προέλευση φωτογραφίας : http://instagram.com/echaritopoulos
ΘΕΣΗ: Ο οικισμός βρίσκεται σε υψόμετρο 350 μέτρα στους ψηλούς λόφους που διατρέχουν κατά μήκος τη Σιθωνία στη Χαλκιδική. Το φυσικό τοπίο διακρίνεται από τη χαμηλή μεσογειακή βλάστηση και το πευκοδάσος υψηλότερα από το χωριό, ενώ οι παλαιοί ελαιώνες που χρησιμοποιούνται και στις μέρες μας απλώνονται χαμηλότερα προς τη θάλασσα, διαμορφώνοντας τον κοντινό παραγωγικό χώρο του οικισμού.
Η θέση είναι προσεκτικά επιλεγμένη ανάμεσα σε μικρά ρέματα με ροή νερού, διασφαλίζοντας την παροχή ύδατος στον οικισμό. Τα εγγενή βιοκλιματικά χαρακτηριστικά του μεσημβρινού προσανατολισμού του χωριού  βελτίωναν τις καθημερινές συνθήκες διαβίωσης των κατοίκων.
Ένας πληροφοριακός πίνακας βρίσκεται δίπλα στον υποτυπώδη
χώρο στάθμευσης στην είσοδο του οικισμού.

ΙΣΤΟΡΙΑ: Το χωριό ανάγει την ίδρυση του στη μεσαιωνική εποχή και είναι γνωστό σε γραπτές πηγές της οθωμανικής εποχής. Εγκαταλείφθηκε, όπως και πολλά άλλα χωριά της ελληνικής υπαίθρου μετά τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο. Από τα μέσα της δεκαετίας του 1990 άρχισε να επαναχρησιμοποιείται εποχιακά ως τουριστικός προορισμός. Παλαιές οικίες επισκευάστηκαν για χρήση ως εξοχικά ή ξενώνες, ενώ άρχισαν να κτίζονται καινούριες κατασκευές (υποτίθεται) διατηρώντας την αυθεντικότητα του παραδοσιακού οικισμού.

Η ανατολική πλευρά του ναού του Αγίου Στεφάνου
Η δυτική πλευρά του ναού του Αγίου Στεφάνου.
ΜΕΣΑ ΣΤΟΝ ΟΙΚΙΣΜΟ: Στο επίμηκες τμήμα γης ανάμεσα σε δυο μικρά ρέματα στη δυτική πλευρά του οικισμού, όπου βρίσκεται η σημερινή είσοδός του, είναι ο δημόσιος χώρος του οικισμού.
Εκεί ανεγέρθηκε ο λιθόκτιστος Ιερός  Ναός προς τιμήν του Αγίου Στεφάνου. Ο αρχιτεκτονικός τύπος του ναού είναι τρίκλιτη βασιλική, ο οποίος συνηθίζονταν στην οθωμανική εποχή. Ο ναός χρονολογείται στον 19ο αιώνα, συγκεκριμένα το 1837.
Κοντά στον ναό, ένα αποκατεστημένο διώροφο κτίσμα επαναχρησιμοποιείται σήμερα ως λαογραφικό μουσείο, το οποίο όμως το πετύχαμε κλειστό το ανοιξιάτικο πρωινό Κυριακής που ανεβήκαμε στο χωριό.
Ανάμεσα στον ναό και το σημερινό λαογραφικό μουσείο βρίσκεται η μικρή πλατεία με τη βρύση και τον πλάτανο.
Το λαογραφικό μουσείο (απάνω)
και εκθέματα από τον αύλειο χώρο του (κάτω).





ΑΡΧΙΤΕΚΤΟΝΙΚΗ: Τα κτίσματα του οικισμού εντάσσονται στην παραδοσιακή βαλκανική αρχιτεκτονική, ορισμένες με επιρροές από την αστική - βιομηχανική αρχιτεκτονική του 19ου αιώνα. Ήταν συχνά διώροφες, με προσανατολισμό στον άξονα Ανατολής - Δύσης και την πρόσοψη στα δυτικά. Η κατασκευή τους ήταν λιθόκτιστη, με διαδεδομένη την παρουσία της ξυλείας στις ξυλοδεσιές των τοίχων, τα δάπεδα του ορόφου, τα κουφώματα και τα διακοσμητικά στοιχεία. Η επιλογή των υλικών και του τρόπου δόμησης, της θέσης του οικισμού, του προσανατολισμού των οικιών προσέδιδε "αρχέγονα" βιοκλιματικά χαρακτηριστικά, που τόσο έχουν εκλείψει από την μαζική αρχιτεκτονική του 20ου αιώνα.


Ένα όμορφο σπίτι ξεπροβάλει!
Προέλευση φωτογραφίας:
http://instagram.com/echaritopoulos

Παλαιά κατασκευή σε καλή επανάχρηση ως ξενώνας.
Προέλευση φωτογραφίας: http://instagram.com/echaritopoulos
 Η οικιστική ανάπτυξη που προέκυψε μετά τα 1990s παρουσίασε τα στοιχεία που παρατηρήθηκαν και σε άλλους παραδοσιακούς ελληνικούς οικισμούς τη ίδια περίοδο. Η άνοδος της αξίας της γης και οι νέες τουριστικές χρήσεις οδήγησαν σε μια ταχεία τοπική ανάπτυξη που διαφοροποίησε το χαρακτήρα του οικισμού. Ο αγροτικός - κτηνοτροφικός χαρακτήρας μεταβλήθηκε σε τουριστικό χωρίς ωστόσο η κατοίκηση να είναι μόνιμη, οπότε έγινε ακόμη ένας οικισμός περιοδικής χρήσης.

Η βόρεια πλευρά του οικισμού, με παλαιές και νέες κατασκευές.
Κυρίως η αναγκαιότητα για δομημένους χώρους επέβαλλε την εντατική χρήση του σκυροδέματος τόσο στις αποκαταστάσεις των παλαιών οικιών όσο και στην ανέγερση καινούριων, παρόλες τις διατάξεις για τη διαφύλαξη των παραδοσιακών μορφών από τις δημόσιες υπηρεσίες. Βέβαια αν κάποιος ρωτούσε τι θα ήταν προτιμότερο, η ανάπτυξη έτσι όπως ήρθε ή η πλήρης εγκατάλειψη, μία απάντηση θα ήταν δύσκολη, αλλά θα έτεινε προς την ανάπτυξη, με ό,τι επιπτώσεις κι αν είχε.

Πιθανώς όταν ολοκληρωθεί να μην φαίνεται
τόσο άσχημο αισθητικά, αλλά λιθόκτιστο δεν θα
ήταν πιο ταιριαστό στον χώρο; 
Το ζήτημα είναι από εδώ και πέρα τι θα μπορεί να γίνει, καθώς συνεχίζονται οι ανεγέρσεις οικίες, όσο κι αν η κρίση οδηγεί και σε πωλήσεις πια... ενώ υπάρχουν παλαιά κτίσματα που περιμένουν αποκατάσταση και επανάχρηση, που εδώ όμως θα πρέπει να γίνει με βασικό γνώμονα στον σχεδιασμό το σεβασμό στη μορφή και τις αξίες που ενέχουν καθώς και την αναζήτηση αειφόρου ανάπτυξης.


Οι επιπτώσεις της κρίσης;





Στον οικισμό ακόμη επιβιώνουν παλαιά οικοδομήματα. Το συγκεκριμένο βρίσκεται κεντρικά, στην εποχή του θα ήταν ένα πραγματικά πολύ όμορφο κτήριο. Το να παραμείνει έτσι δεν είναι λύση, θα καταστραφεί στην πορεία του χρόνου. Η ανάπτυξη είναι λύση για την προστασία του, αρκεί να γίνει ελεγχόμενα, γιατί αν στα χρόνια της ευημερίας έγιναν λάθη, φανταστείτε μέσα στην οικονομική κρίση με τις επιδιώξεις για μείωση του κόστους και πιθανώς την αδυναμία εποπτείας από τις δημόσιες υπηρεσίες πόσο εύκολα μπορούν να γίνουν καταστροφές στο παραδοσιακό  ανθρωπογενές τοπίο.

Ίσως είναι δύσκολο να αποκτήσει ο οικισμός ξανά μόνιμη κατοίκηση, καθώς οι παλαιοί κάτοικοί του προτίμησαν την αστικοποίηση του Νέου Μαρμαρά, αν και πια οδικώς η απόσταση είναι μικρή και το κλίμα πολύ καλύτερο. Αν όμως η μόνη ουσιαστική χρήση για παλαιούς οικισμούς αυτού του τύπου είναι η τουριστική, το ζήτημα είναι πως να αποδεχτούν οι διάφοροι stakeholders της περιοχής ότι πραγματική προστιθέμενη αξία στο προϊόν τους είναι μια ολιστική προσέγγιση με διαρκή διατήρηση του παραδοσιακού χαρακτήρα τόσο του ανθρωπογενούς περιβάλλοντος, των κτισμάτων δηλαδή και του οικισμού, όσο και του φυσικού περιβάλλοντος γύρω από το χωριό.
Η αλήθεια επίσης είναι ότι και ο οικισμός Παρθενώνας, είναι ένας προορισμός all year around, αρκεί να τον αντιμετωπίσουν έτσι οι ίδιοι οι ιδιοκτήτες των εγκαταστάσεων εκεί και να μην αρκούνται στα πρόσκαιρα κέρδη του καλοκαιριού και του όποιου γνωστού πελατολογίου. Η διαδικτυακή διαχείριση του τουρισμού πια δίνει ασύλληπτες δυνατότητες έστω και για μικρής κλίμακας μονάδες, αλλά πρέπει να την αντιμετωπίζει κανείς με τον δέοντα σεβασμό.

Πανοραμική θέα από τον οικισμό.



Κυριακή 3 Μαρτίου 2013

"Η Θεσσαλονίκη του Α' Παγκοσμίου από τα Κινηματογραφικά Αρχεία της Γαλλικής Στρατιάς της Ανατολής"

"Το Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης διοργανώνει, την Τετάρτη 6 Μαρτίου, στις 7 μ.μ,  αφιέρωμα με θέμα «Η Θεσσαλονίκη του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου από τα Κινηματογραφικά Αρχεία της Γαλλικής Στρατιάς της Ανατολής. Η εκδήλωση, που πραγματοποιείται στο πλαίσιο του εορτασμού των 100 χρόνων από την απελευθέρωση της Θεσσαλονίκης, θα φιλοξενηθεί στο Πολιτιστικό Κέντρο «Αλέξανδρος» (Εθνικής Αμύνης 1), γεγονός που σηματοδοτεί το «άνοιγμα» του Πανεπιστημίου στην πόλη, έξω από τα «στενά όρια» του πανεπιστημιακού κάμπους."

Προέλευση - περισσότερες πληροφορίες: http://www.auth.gr/news/events/15525

Hμερίδα με θέμα «Προστασία Παραδοσιακών Οικισμών & Σύγχρονος Αρχιτεκτονικός Σχεδιασμός»

Η Ελληνική Εταιρεία Περιβάλλοντος & Πολιτισμού και το Συμβούλιο Αρχιτεκτονικής Κληρονομιάς σε συνεργασία με το Τεχνικό Επιμελητήριο Μαγνησίας, πραγματοποιούν ημερίδα με θέμα «Προστασία Παραδοσιακών Οικισμών & Σύγχρονος Αρχιτεκτονικός Σχεδιασμός» στο Βόλο το Σάββατο, 9 Μαρτίου 2013.

Η ημερίδα απευθύνεται στο ευρύ κοινό, σε αρχιτέκτονες, πολιτικούς μηχανικούς, αρχαιολόγους και γενικότερα σε όσους ασχολούνται με έργα στερέωσης και αποκατάστασης παραδοσιακών κτηρίων, και σε εκπροσώπους των αρμοδίων φορέων της πολιτείας, με στόχο τη διερεύνηση τόσο των προβλημάτων, όσο και των τρόπων προστασίας των παραδοσιακών οικισμών της περιοχής.

Δεδομένου ότι κατά τις προηγούμενες δεκαετίες ένα μεγάλο μέρος της αρχιτεκτονικής κληρονομιάς του τόπου μας έχει χαθεί στον βωμό μιας κακώς εννοούμενης ανάπτυξης, η ημερίδα θα συμβάλει στην ανάπτυξη ενός γόνιμου διαλόγου με στόχο την προστασία των παραδοσιακών οικισμών στο πλαίσιο των σημερινών αναπτυξιακών προκλήσεων.  

ΥΠΟΔΟΧΗ – ΕΓΓΡΑΦΕΣ

10:00     ΧΑΙΡΕΤΙΣΜΟΙ
Σωκράτης Αναγνώστου, Πρόεδρος ΤΕΕ Μαγνησίας
Παύλος Κρεμέζης, Πρόεδρος Συμβουλίου Αρχιτεκτονικής Κληρονομιάς, ΕΛΛΕΤ 

1η ΕΝΟΤΗΤΑ 

Συντονισμός: Νάνσυ Καπούλα, Πολιτικός Μηχανικός, Αντιπρόεδρος ΤΕΕ Μαγνησίας

10:15               Ron Walkey, Architect, Professor Emeritus of the University of British Columbia, Vancouver, Canada 
“A lesson in continuity: What the Arhontika of Pelion can tell us”

10:40    Κώστας Αδαμάκης, Επίκουρος Καθηγητής Τμήματος Αρχιτεκτόνων Πανεπιστημίου Θεσσαλίας 
«ΠΗΛΙΟΝ ΟΡΟΣ – Δημιουργήματα του οικείου»

11:05               Τριαντάφυλλος Παπαγεωργίου, Αρχιτέκτων, Πρόεδρος Συλλόγου Αρχιτεκτόνων Μαγνησίας & Μαρία Μπρούζγου, Αρχιτέκτων, Αντιπρόεδρος Συλλόγου Αρχιτεκτόνων Μαγνησίας
«Η ανθρώπινη παρέμβαση στην αρχιτεκτονική του Πηλίου»

11:30              Γιάννης Κίζης, Καθηγητής Σχολής Αρχιτεκτόνων Εθνικού Μετσόβιου Πολυτεχνείου
«Αρχιτεκτονική παράδοση και εξέλιξη στο Πήλιο (και όχι μόνον)»

11.55            ΔΙΑΛΕΙΜΜΑ

2η ΕΝΟΤΗΤΑ 

Συντονισμός: Μιχάλης Πρώιος, Αρχιτέκτων-Πολεοδόμος

12.30    Δημήτριος Φιλιππιτζής, Αρχιτέκτων
«Ένα παραμύθι με αφορμή τη δημιουργία του πολυχώρου εκπαίδευσης «Άξιον Εστί», στην Άλλη Μεριά 
του Πηλίου»

12:55       Δημήτριος Γαλανός, Αρχιτέκτων, υπεύθυνος ομάδας εργασίας διατηρητέων του ΤΕΕ Μαγνησίας
«Η άλλη Πηλιορείτικη αρχιτεκτονική»

13.20                  Τάσος Μαργαριτώφ, Συντηρητής, τ. Επιθεωρητής συντήρησης αρχαιοτήτων ΥΠΠΟ 
«Τρόποι διάσωσης αρχαιολογικών αρχιτεκτονικών καταλοίπων σε δομικά έργα»

13:45              Σταυρούλα Σδρόλια, Αρχαιολόγος, Αναπληρώτρια Διευθύντρια 7ης ΕΒΑ & Δημήτρης Κουτσογιάννης, Αρχιτέκτων
«Κάστρο Σκιάθου: Βασικές αρχές για μια πρόταση ανάδειξης»

14:10    ΣΥΖΗΤΗΣΗ 
Συντονισμός: Παύλος Κρεμέζης, Πρόεδρος Συμβουλίου Αρχιτεκτονικής Κληρονομιάς, ΕΛΛΕΤ



Προέλευση: http://www.e-volos.gr/el/topika_1/hmerida_me_8ema_aprostasia_paradosiakon_oikismon__sugxronos_arxitektonikos_sxediasmosa_.html

Πέμπτη 28 Φεβρουαρίου 2013

Για το μετρό της Θεσσαλονίκης και τα ευρήματα του σταθμού Βενιζέλου

Αφορμή για τη συγγραφή του συγκεκριμένου κειμένου στάθηκαν δύο γεγονότα. Πρώτον είναι η ενημέρωση, θα μπορούσε να χαρακτηριστεί ελλιπής, για την τύχη των ευρημάτων στο σταθμό μετρό στη Βενιζέλου και δεύτερο μια εκπομπή, που είδα στη δημόσια τηλεόραση. Θα αρχίσω από το δεύτερο για να φτάσω στο πρώτο. Η εκπομπή αυτή ασχολείται με θέματα αρχιτεκτονικής και παρουσίασε ένα ρεπορτάζ για την ανοικοδόμηση της πλατείας Potzdamer στο Βερολίνο, που ξεκίνησε το 1993. Το ρεπορτάζ, όμως, επικεντρώθηκε στο γεγονός ότι οι κατασκευαστές των κτηρίων έκαναν τα ίδια κτήρια εκθεσιακούς χώρους. Έδωσαν τη δυνατότητα στους πολίτες του Βερολίνου να μπούνε στα εργοτάξια και να παρακολουθήσουν την πορεία των έργων. Επιπλέον οι πολίτες, που συμμετείχαν στο πρόγραμμα μπόρεσαν να συζητήσουν με τους υπευθύνους των έργων και να πουν τη γνώμη τους. Ερχόμενοι στο σήμερα, βλέπουμε τι συμβαίνει στην Ελλάδα. Θα αναφερθώ σε ένα συγκεκριμένο θέμα, που απασχολεί τη Θεσσαλονίκη, δηλαδή τις αρχαιότητες που βρέθηκαν κατά τη διάρκεια της κατασκευής του σταθμού μετρό στη Βενιζέλου. Η ενημέρωση των πολιτών για την τύχη των αρχαιοτήτων περιορίζεται στα άρθρα των εφημερίδων, που μειώνονται λόγω της ανάδειξης άλλων θεμάτων στην επικαιρότητα, και τις συνεντεύξεις διαφόρων αρχαιολόγων, χωρίς να μπορούν να δουν τα ευρήματα και να έχουν μια πιο άμεση ενημέρωση πάνω στο θέμα. Συγκρίνοντας τις δύο αυτές καταστάσεις, έρχεται στο μυαλό μου η πιο απλή ερώτηση: «Γιατί ο πολίτης, ο οποίος ενδιαφέρεται για την πόλη του και τη χώρα του, δεν ενημερώνεται κατάλληλα και κυρίως δεν του δίνεται η δυνατότητα να συμμετέχει ενεργά σ’ ένα τόσο σημαντικό θέμα;».

Γεώργιος Τρ. Αναγνωστάρας

Ενα (ακόμη ; ) παράδειγμα σύγχρονου τρόπου παρουσίασης ανασκαφικήςέρευνας στην Ελλάδα

Στη χώρα μας συνήθως συμβαίνει κάτι πολυ απλό. Ένα πέπλο μυστηρίου για το ευρύ κοινό καλύπτει τις ανασκαφικές έρευνες, για να αποκαλυφθεί μόνο στις λίγες περιπτώσεις που κάποιο ασυνήθιστο εύρημα ταράξει πρόσκαιρα τα νέα της επικοινωνιακής στασιμότητας. Όχι ότι έχουν άδικο όσοι θέλουν να μην υπάρχει πολυ δημοσιότητα, το αντίθετο μάλιστα, δεν χρειάζεται να προσελκύονται με αυτόν τον τροπο διάφοροι απρόσκλητοι. Αυτό δεν σημαίνει όμως ότι δεν πρέπει να υπάρχει μια online, open access, πληροφόρηση για τους σκοπούς και τα μέσα κάθε προγράμματος και μελλοντικά την τεκμηρίωση των ευρημάτων.

Διεθνώς η τάση είναι αυτή, απο τα sites των ανασκαφών, στα blogs που αναφέρεται η καθημερινή δραστηριότητα και πια στην online τεκμηρίωση. Αν αυτό για την Ελλάδα είναι εξωτικό, η κατά το δυνατόν πλήρης και ευσύνοπτη παρουσίαση του διεπιστημονικού προγράμματος της πανεπιστημιακής ανασκαφής στα Παλιάμπελα Πιερίας είναι ένα ευχάριστο παράδειγμα στην ελληνική πραγματικότητα:

http://temper.web.auth.gr/index_gr.html

Τρίτη 12 Φεβρουαρίου 2013

ΤΑΞΙΔΙ ΣΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΙΚΩΝ ΧΑΡΤΟΝΟΜΙΣΜΑΤΩΝ


Στην Κέρκυρα, στην πλατεία Αγίου Σπυρίδωνος (Ηρώων Κυπριακού Αγώνα), βρίσκεται το Μουσείο Χαρτονομισμάτων της Ιονικής Τράπεζας, το μοναδικό στο είδος του στην Ελλάδα. Το μουσείο στεγάζεται στον πρώτο όροφο του κτηρίου, που ήταν το πρώτο κατάστημα της Ιονικής Τράπεζας στην Κέρκυρα και διαρθρώνεται σε τέσσερις αίθουσες. Άνοιξε τις πόρτες του το Σεπτέμβριο του 1981, ενώ το 2005 η συλλογή αναδιαρθρώθηκε σύμφωνα με τις σύγχρονες μουσειολογικές προδιαγραφές. Στις πρώτες αίθουσες παρουσιάζεται όλη η ιστορία των ελληνικών χαρτονομισμάτων, από το 1822, όταν εκδόθηκαν τα επαναστατικά ομόλογα σε γρόσια, έως το 2002, οπότε η δραχμή αντικαταστάθηκε από το ευρώ. Στην τέταρτη αίθουσα παρουσιάζεται η ιστορία της Ιονικής τράπεζας (Ionian Bank) από το 1839 μέχρι το 1999, οπότε και εξαγοράζεται από την Alpha Τράπεζα Πίστεως. Τα χαρτονομίσματα, τα έγγραφα και οι φωτογραφίες παρουσιάσουν την πορεία των 160 χρόνων της Ιονικής Τράπεζας, η οποία αποτελεί ένα σημαντικό κεφάλαιο στην οικονομική ζωή της Ελλάδος.

Γεώργιος Τρ. Αναγνωστάρας

Δευτέρα 11 Φεβρουαρίου 2013

Σταθμός μετρό Βενιζέλου: an open debate

Μια από τις καλύτερες απόψεις που εχω ακούσει για το συγκεκριμένο θέμα και το σημαντικό: όχι από αρχαιολόγο, αλλά από μηχανικό.

"Παρακολουθώ τον αγώνα και την αγωνία σας για την τύχη των αρχαιολογικών ευρημάτων στον σταθμό Βενιζέλου στο μετρό Θεσσαλονίκης.
Φυσικά τα ευρήματα ΠΡΕΠΕΙ να μείνουν και να αναδειχθούν εκεί που βρέθηκαν.
Αν μετακινηθούν οπουδήποτε όχι μόνο θα χάσουν την αξία τους , αλλά θα χαθούν (κυριολεκτώ).
Μετά από 100 χρόνια , αφού θα έχουν λεηλατηθεί , κάποιοι θα αναρωτηθούν τι άραγε να απέγιναν τα σπουδαία ευρήματα της ανασκαφής του μετρό.
Το μετρό μπορεί να ζήσει και χωρίς τον σταθμό Βενιζέλου.
Άλλωστε όπως σχεδιάστηκε οι σταθμοί στο κέντρο της πόλης είναι πολλοί (Δημοκρατίας , Βενιζέλου, Α. Σοφίας, Συντριβάνι). Κανείς δεν το αμφισβητεί αυτό.
Το μεγάλο “ατού” της ιστορίας της Θεσσαλονίκης (μην ξεχνάμε και τον τουρισμό) είναι η διαχρονική ιστορία της.
Πριν από μερικά χρόνια γιορτάζαμε τα 2300 χρόνια αδιάλειπτης ιστορίας.
Η ιστορία της πόλης είναι που πρέπει να αναδειχθεί με την “ευκαιρία” των έργων του μετρό και του εκτεταμένου ανασκαφικού έργου για το οποίο διατέθηκαν πολλά χρήματα.
Ας αξιοποιήσουμε λοιπόν τα χρήματα που δαπανήθηκαν κατασκευάζοντας στη θέση του σταθμοί Βενιζέλου το μουσείο της διαχρονικής και αδιάλειπτης ιστορίας της Θεσσαλονίκης.
ΜΙΑ ΠΡΟΤΑΣΗ:
Δίπλα στο σταθμό Βενιζέλου βρίσκεται ένα σημαντικό μνημείο, το ΑΛΚΑΖΑΡ, που συντηρείται και αποκαθίσταται ( στα πλαίσια του έργου του μετρό) . Στους χώρους του θα δημιουργηθεί μουσείο ευρημάτων των ανασκαφών του μετρό.
Προτείνω:
- Ο υπόγειος χώρος του σταθμοί να παραμείνει ως έχει (τα ευρήματα να αναδειχθούν εκεί που βρέθηκαν)
- Η επιφάνεια του δρόμου να αποκατασταθεί στην αρχική της μορφή (οι θέσεις εισόδου - εξόδου του μετρό να παραμείνουν ως σημεία πρόσβασης ή έξοδοι κίνδυνου)
- Ο υπόγειος χώρος του σταθμοί με τα ευρήματα να συνδεθεί (μεσώ στοάς) με το μνημείο του ΑΛΚΑΖΑΡ και να αποτελέσει τμήμα του μουσείου που θα ιδρυθεί εκεί.
Όλα αυτά μπορούν να είναι αντικείμενο ενός διεθνούς αρχιτεκτονικού διαγωνισμού.
Η πόλη έτσι θα αποκτήσει ένα σημαντικό χώρο πολιτισμού, θα αναδείξει με μοναδικό τρόπο την ιστορία της και θα αποκτήσει ένα ακόμη σημείο για να τονώσει το ενδιαφέρον των επισκεπτών της."

Προέλευση: http://parallaximag.gr/content/mπορεί-το-μετρό-να-ζήσει-και-χωρίς-τον-σταθμό-βενιζέλου

ΕΠΙΣΚΕΠΤΗΣ ΣΤΗΝ ΠΟΛΗ ΤΗΣ ΚΕΡΚΥΡΑΣ


Η περιδιάβαση και η επίσκεψη της πόλης της Κέρκυρας είναι ένα μαγευτικό ταξίδι στον χώρο και στον χρόνο. Κάθε καντούνι και πλατεία κρύβει μυστικά, τα οποία πρέπει να ανακαλύψει ο επισκέπτης. Στη διαδικασία της εξερεύνησης δεν είναι μόνος, τον συντροφεύουν νοερά προσωπικότητες, που έχουν ζήσει στην Κέρκυρα, όπως ο Διονύσιος Σολωμός, ο Νικόλαος Μάντζαρος, ο Ιάκωβος Πολυλάς, ο Γεώργιος Ράλλης και ο Γρηγόριος Μάνος. Όλοι αυτοί τον καθοδηγούν και του ψιθυρίζουν στο αυτί την ιστορία της Κέρκυρας.


Γεώργιος Τρ. Αναγνωστάρας



Κυριακή 27 Ιανουαρίου 2013

ΤΑΞΙΔΙ ΣΤΟ ΠΑΡΕΛΘΟΝ



www.instagram.com/echaritopoulos
http://enpoarneas.blogspot.gr/2012/05/blog-post_8707.html?m=1
Το αυτοκίνητο έτρεχε στη εθνική οδό Θεσσαλονίκης – Μουδανιών. Στη διασταύρωση Μουδανιών έστριψε και πήρε το δρόμο που οδηγούσε στη δεύτερη χερσόνησο της Χαλκιδικής. Ο οδηγός κοιτούσε τους ελαιώνες, που απλώνονταν αριστερά και δεξιά του δρόμου. Τα φύλλα των ελαιοδέντρων λαμπύριζαν κάτω από τον φθινοπωρινό ήλιο. Το βλέμμα του οδηγού καρφώθηκε στα δέντρα, που βρίσκονταν δίπλα στο οδόστρωμα και ήταν γεμάτα ελιές.


Αυτή η εικόνα έκανε τη σκέψη του να πετάξει πίσω στο παρελθόν, στη παιδική του ηλικία. Όταν πήγαινε, αρχές Νοεμβρίου, να μαζέψει ελιές. Οι ελιές κρέμονταν από τα δέντρα, τα οποία περίμεναν καρτερικά τα χτυπήματα από τις βέργες. Μετά τα ραπίσματα οι ελιές έπεφταν κάτω στο οργωμένο χώμα και έτρεχε με το κουβά του να τις μαζέψει. Κάθε φορά, που γέμιζε ο κουβάς, τον άδειαζε στις κλούβες, την τελευταία στάση πριν πάρουν οι ελιές το δρόμο για το ελαιοτριβείο.
http://polelia.sedik.gr/gavaloxori.html

Εκεί κορυφωνόταν η ιεροτελεστία της συγκομιδής των ελιών. Οι ελιές κάτω από την πίεση της μυλόπετρας άφηναν να τρέξει το φρέσκο λάδι. Ο οδηγός, ακόμη, θυμάται το άρωμα και τη γεύση του φρέσκου λαδιού. Οι αναμνήσεις τον κράτησαν συντροφιά μέχρι το τέλος του ταξιδιού του, ένα μικρό γραφικό κολπίσκο της Σιθωνίας.


​​​​​​ Γεώργιος Τρ. Αναγνωστάρας